සාගරේ සේ ආදරෙයි මං...
මං දෝත පෑවාට ආකාසෙ තරු ඒද නෑනේ
ගං ඉවුරෙ උන්නාට රන් මාලූ ගොඩ ඒද නෑනේ
මල් රේණු ඉම්බාට මංගාව මල් නෑනෙ පිපුනේ
මං හීන මැව්වාට ඒ හීන රහසේම සැඟවේ
හිස් වාතලයේ හිත පාවෙනවා
හිරිමල් හීනෙ උන්නත් නිඹදේ
මගෙ ජිවිතයේ ලියවී නැහැ ආදරේ
කිමද නොහැගේ
ඇල් හීතල පවනැල්ලේ
පෙම්වත් ගී මුමුණන්නේ
ආදරයේ සුවඳයි විහිදෙන්නේ
මේ සීතල පවනැල්ලේ
කොයිබද නුඹ දිවයන්නේ
ආදරියේ නුඹවයි මා සොයන්නේ
අමිල නුවන් මධුසංඛ
No comments:
Post a Comment